هوسباز

سرودم بانی و تنبور و اواز

هوسبازم،هوسبازم،هوسباز

هوسبازی مرام ومسلکم نیست

ولی دیدم رخ آن یارطناز

شدم عاشق شدم مست وپریشان

دل بیچاره کرد اصرار اغاز

دلی که خفته ازباران غم بود

به لطفش زنده شد این بود اعجاز

دگرطاقت نبود ووقت کتمان

نمودم عشق خود بریار ابراز

نگارم زین سخن اشفت برمن 

بگفتامیکنم این بار اغماض

دلیل یار من این بود افسوس

کبوتر با کبوتر ،باز با باز

اسلام وشمشیر

ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺮﮎ ﺗﻌﺎﺭﻓﺎﺕ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺧﺮﺩ ﻓﺮﺽ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ

ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ، ﺳﺘﯿﺰﻩ ﯼ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﺎ ﺑﯽ ﻫﻮﯾﺘﯽ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻧﺒﺮﺩ ﺑﺎ

ﺗﺮﺗﯿﺒﺎﺕ ﻭ ﺗﻨﻈﯿﻤﺎﺕ ﭘﻮﭺ ﻭ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ، ﮐﻪ ﺍﯾﻨﮏ ﺑﻪ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﯼ ﻣﻠﯽ

ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﺘﻨﻮﻉ ﺑﺪﻝ ﺷﺪﻩ، ﺁﻏﺎﺯ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﯽ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ

ﻣﺒﺘﻼ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻭ ﺗﺒﻠﯿﻎ ﻭ ﺗﻠﻘﯿﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯼ

ﻫﻮﯾﺖ ﻭ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﺩﯾﻦ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯾﯽ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻣﺎ، ﺑﺎ ﺩﺭﮎ ﻭ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻋﻤﯿﻖ

ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﯿﺎﺗﯽ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﻌﺠﻮﻥ ﺟﻌﻠﯿﺎﺕ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ

ﻫﺎﯼ ﮐﻨﯿﺴﻪ ﻭ ﮐﻠﯿﺴﺎﯾﯽ ﻏﺮﺏ، ﻣﺴﺦ ﻭ ﻣﺬﺍﺏ ﺷﺪﻩ، ﺑﺎ ﮐﻮﺷﻨﺪﮔﺎﻧﯽ

ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎﻧﯽ ﻣﻨﻔﺮﺩ ﻭ ﯾﺎ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎﯾﯽ

ﮐﻢ ﺷﻤﺎﺭ، ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﻮﯾﺴﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﻮﺭﺧﯿﻦ، ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ

ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ، ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﺜﯿﻒ ﻭ ﮐﻬﻨﻪ ﺷﯿﺎﺩﺍﻧﯽ ﻋﺎﺯﻡ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ

ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻓﻀﺎ ﻭ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﻼ ﻣﻨﺎﺯﻉ، ﻋﻠﯿﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﻫﻮﯾﺖ

ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺎ ﻭ ﻋﻠﯿﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻗﺮﺁﻧﯽ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ، ﻋﺮﺑﺪﻩ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ، ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ

ﻫﺎﯼ ﺭﺳﻤﯽ ﻭ ﻣﻠﯽ ﻭ ﺗﺒﻠﯿﻐﺎﺗﯽ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﺎ ﻫﻢ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ

ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﮐﻒ ﺑﺮ ﻟﺐ، ﻋﻠﯿﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﭙﺎﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺯﻡ، ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ

ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺳﻨﺖ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺣﻘﯿﻘﺖ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﺠﻮﻡ

ﺟﺪﯾﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺍﺭﻋﺎﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، ﺑﯽ ﺷﺮﻣﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺷﯿﻮﻩ ﯼ

ﯾﻬﻮﺩﯾﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺑﺮ ﺣﺠﻢ ﺩﺭﻭﻍ ﭘﺮﺩﺍﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺍﻧﺪ !

ﻣﺮﮐﺰ ﻭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻭ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﺻﻠﯽ ﺳﺘﯿﺰ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻭﮐﻨﯿﺴﻪ - ﮐﻪ

ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﻼﺵ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻭﺍﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻭ

ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﯿﺮ ﺩﺭ ﯾﮑﻪ ﺗﺎﺯﯼ ﺑﯽ ﺭﻗﯿﺐ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ -

ﺁﻟﻮﺩﻥ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻠﯽ ﻣﺎ، ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺼﻮﺭ ﻭﺍﻫﯽ، ﺑﯽ ﻣﻨﻄﻖ، ﻧﺎﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎ

ﻭﺍﻗﻊ ﻭ ﺷﻮﻭﻧﯿﺴﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ

ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ، ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻗﺮﺁﻥ، ﺟﺰ ﺭﯾﺨﺘﻦ

ﺧﻮﻥ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺁﺩﻣﯽ ﺍﺛﺮﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ . ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺷﺎﻫﺪﯾﻢ ﮐﺴﺎﻥ

ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﻗﻮﻡ ﻋﺮﺏ ﺭﺍ، ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻭﺍﻻ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺷﺎﻥ

ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ، ﺟﺎﻫﻼﻧﯽ ﻣﻄﻠﻖ ﻭ ﻣﺤﺾ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ، ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺏ ﺭﺍ، ﮐﻪ

ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺍﯼ ﺍﻟﻬﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﯿﺎﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺳﺖ، ﺗﺤﻘﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﺁﻣﻮﺯﻩ ﻫﺎﯼ

ﺍﻟﻬﯽ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﯿﻦ ﺭﺍ ﻭﺍﻡ ﺩﺍﺭ ﻧﺒﻮﻍ ﻭ ﻧﺒﻮﺕ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﻗﻤﺎﺵ

ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺩﺭﻭﻏﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺗﺎﺳﻒ ﺑﺰﺭﮒ ﺁﻥ ﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ

ﺩﺳﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺭﻭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺗﺮﺟﻤﻪ

ﻭ ﺗﻔﺴﯿﺮﻫﺎﯼ ﺩﻝ ﺧﻮﺍﻩ ﻭ ﺗﺎﻭﯾﻞ ﻫﺎ ﻭ ﺗﺤﺮﯾﻒ ﻫﺎﯼ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﮐﻨﻨﺪﻩ،

ﻣﺴﯿﺮ ﮐﻬﻨﻪ ﯼ ﯾﻬﻮﺩﯾﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻣﺘﻦ ﮐﺒﯿﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ

ﺑﻪ ﻣﻨﻮﯾﺎﺕ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭﻫﺎﯼ ﻗﻮﻡ ﮔﺮﺍﯾﺎﻧﻪ ﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﯿﺎﻻﯾﻨﺪ، ﺍﺯ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﻭ ﺩﺭ

ﺟﺎﯼ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﮐﺘﺎﺏ ﺳﺮﻣﺪﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ

ﻗﺮﺁﻥ ﭘﺎﺭﺳﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﺎﯾﺪ، ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ

ﻗﺒﯿﻞ ﻣﻀﺎﻣﯿﻦ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﮐﻔﺮ، ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﻭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ . ﺗﺎﺳﻒ

ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺐ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺗﻤﺪﻥ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﯼ ﻋﺮﺏ ﻭ

ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ، ﻟﻤﯿﺪﻩ ﺑﺮ ﮐﺮﺳﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﺎﺩﯼ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ

ﻭ ﻃﻮﻣﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﯽ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﮐﻼﺱ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻋﻠﻨﺎ ﺑﻪ

ﺗﺮﯾﺒﻮﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺘﯿﺰﻩ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ!!! ﺁﯾﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ

ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻧﺎﻇﺮﯼ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ، ﺩﺭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ،

ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻭﺍﻗﻒ ﺍﻧﺪ ﻭ ﯾﻘﯿﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ؟ !!

‏« ﯾﻬﻮﺩﯾﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺮﮎ ﺗﺮ ﻭ ﻣﮑﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺭ

ﺳﯿﻤﺎﯼ ﯾﻬﻮﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﺒﺎﺩﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﮐﻨﻨﺪ .، ﺍﺯ

ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﺎﯾﺎﻥ ﯾﻬﻮﺩ ﺑﺎ ﺩﺭﺁﻣﺪﻥ ﺑﻪ ﮐﺴﻮﺕ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺟﺎ ﺯﺩﻥ ﺧﻮﺩ

ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻧﯽ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﺂﺏ، ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ

ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺴﻦ ﻇﻨﯽ ﮐﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺧﻠﻔﺎ ﻭ ﺣﮑﺎﻡ

ﺟﻮﺭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺩﺭﻭﻍ ﭘﺮﺩﺍﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﺷﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﻧﻖ

ﮔﺮﻓﺖ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻐﺘﻨﻢ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯼ

ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ

ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ . ﺍﺳﺮﺍﯾﯿﻠﯿﺎﺕ ﮔﺴﺘﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﯽ ﺳﺎﯾﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﺮﺍﯾﺎﻥ ﻭ

ﺧﺮﺍﻓﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﺍﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﻟﻬﯽ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ

ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻧﺒﯿﺎﯼ ﻋﻈﺎﻡ ﺭﺍ ﻫﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ

ﮔﺰﺍﻓﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﭘﺮﺩﺍﺯﯼ ﻫﺎ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ

ﺑﯽ ﺍﺳﺎﺱ ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﺍﺳﻼﻡ، ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﺳﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ، ﺗﺎ

ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﺩﻭﻡ ﻫﺠﺮﯼ ﮐﻪ ﻧﻬﻀﺖ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻧﻮﯾﺴﯽ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ، ﻫﻤﯿﻦ

ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻫﺎﯼ ﺧﺮﺍﻓﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﯿﻮﻉ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ

ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﻣﻐﺮﺽ ﯾﺎ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪﯾﺶ ﻭ ﺑﯽ ﺍﺣﺘﯿﺎﻁ، ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ

ﺣﺪﯾﺚ ﺩﺭﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺻﺤﺎﺑﻪ ﯼ ﺟﻠﯿﻞ ﺍﻟﻘﺪﺭ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ

ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻋﻠﯽ ﻭ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ

ﮐﺘﺐ ﺗﻔﺴﯿﺮﯼ ﺭﺍﻩ ﯾﺎﻓﺖ ﻭ ﺗﻔﺎﺳﯿﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﺤﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ

ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﻭ ﻣﻮﻫﻮﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﺳﻮﮔﻤﻨﺪﺍﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﯾﻦ

ﻗﺒﯿﻞ ﻣﺠﻌﻮﻻﺕ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺗﻔﺎﺳﯿﺮ ﺟﺎﯼ

ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﯼ ﺑﺮﺧﯽ ﮐﺞ ﺍﻧﺪﯾﺸﺎﻥ ﺗﻠﻘﯽ ﺑﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺷﺪﻩ

ﺍﺳﺖ‏» . ‏( ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺎﺳﻤﯽ، ﺍﺳﺮﺍﯾﯿﻠﯿﺎﺕ ﻭ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯼ

ﺍﻧﺒﯿﺎﺀ ﺩﺭﺗﻔﺎﺳﯿﺮ ﻗﺮﺁﻥ، ﺹ ۲ ‏)

ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻗﺎﺳﻤﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮ ﻭﺳﻌﺖ ﻧﻔﻮﺫ

ﺍﺳﺮﺍﯾﯿﻠﯿﺎﺕ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﯼ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺗﺎ ﺁﻥ

ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺸﺮﻑ ﻭ ﻣﺴﻠﻂ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻭ ﺑﯽ

ﻣﺎﻧﻨﺪ، ﻋﻼﻣﻪ ﯼ ﮐﺒﯿﺮ ﻭ ﺷﯿﺦ ﻋﺎﻟﯽ ﻣﻘﺎﻡ، ﻣﺮﺗﻀﯽ ﻋﺴﮑﺮﯼ، ‏« ۱۵۰

ﺻﺤﺎﺑﻪ ﯼ ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ ‏» ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻭﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﻬﻮﺩﯾﺎﻥ

ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩﯼ ﺳﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ، ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﺩﻭﻡ ﺗﻔﺴﯿﺮ

ﻗﺮﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﯼ ﻭﺟﻮﺩ

ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﺗﺎ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻗﺮﻥ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﯾﮑﺴﺮﻩ ﺟﻌﻞ ﻭ ﺩﺭ

ﺯﻣﺮﻩ ﯼ ﺗﻠﻘﯿﻨﺎﺕ ﺍﺑﻦ ﻧﺪﯾﻤﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺍﺷﺮﺍﻑ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻂ

ﻋﺮﺏ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻗﺮﻥ ﺳﻮﻡ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻡ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﻮﯾﺴﯽ ﺭﺍ

ﺗﺎ ﺁﻥ ﺣﺪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻗﺮﺁﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺪﻭﻥ ﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺑﻪ

ﺻﻮﺭﺕ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻗﺮﻥ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻫﺠﺮﯼ ﺳﺮﺍﻍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﻭ

ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﯾﻘﯿﻦ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻗﺮﻥ

ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻫﺠﺮﯼ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﯽ ﻧﺎﻗﺪﺍﻧﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻇﻦ

ﺟﻌﻞ، ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ، ﺗﺬﮐﺮ

ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺏ ﮐﻪ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻧﻮﯾﺴﯽ ﺑﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺒﯿﻦ، ﺗﺎ ﻫﻢ ﺍﻣﺮﻭﺯ،

ﻣﻠﻬﻢ ﻭ ﻣﺘﺎﺛﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﻮﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﻮﻫﻮﻧﺎﺕ ﯾﻬﻮﺩﯾﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻥ

ﺍﺑﺎﻃﯿﻞ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﯿﮑﺮﻩ ﯼ ﮐﺘﺎﺏ ﻋﻈﯿﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺏ

ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻋﻘﻼﻧﯿﺖ ﺳﺨﺖ ﮔﯿﺮ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ

ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ، ﺑﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﭼﺮﺍﻍ ﺳﺎﻥ ﻋﻼﻣﻪ ﯼ

ﻋﺴﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ:

‏« ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺩﺭ ﺣﺪﯾﺚ ﻭ ﺳﯿﺮﻩ ﯼ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ، ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﻨﺪﻩ

ﺍﻧﺒﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻥ ﻫﺎ ﭘﯽ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺻﺤﯿﺢ ﺩﺭ

ﺣﺪ ﻣﺤﺎﻝ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻥ ﺍﺣﺎﺩﯾﺚ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺎﻋﺚ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺪ

ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ ‏» . ‏( ﻣﺮﺗﻀﯽ ﻋﺴﮑﺮﯼ، ۱۵۰ ﺻﺤﺎﺑﻪ ﯼ ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ، ﺹ ۲۲‏)

ﺍﯾﻨﮏ ﺑﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻭ ﯾﻘﯿﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ

ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯼ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺻﺪﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﻏﻮﺭ ﺩﺭ

ﻣﻄﺎﻟﺐ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻓﺮﻗﻪ ﺳﺎﺯﯼ ﻭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻓﮑﻨﯽ ﻣﯿﺎﻥ

ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ

ﺍﯾﻦ ﮐﺘﺐ، ﯾﻬﻮﺩﯾﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎﯼ ﻣﺘﻔﮑﺮﺍﻥ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺩﺭﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ، ﺑﻞ ﺑﺨﺶ

ﻋﻤﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺎﻣﯽ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻄﻠﻘﺎ ﻫﻮﯾﺖ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ

ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺍﻟﻔﻬﺮﺳﺖ ﺍﺑﻦ ﻧﺪﯾﻢ، ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﻭ ﻓﺮﻉ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﻫﺎﯼ

ﺟﺪﯾﺪ ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﻭ ﺻﻨﻌﺖ ﺟﻌﻞ، ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻮﺯﻩ ﻫﺎﯼ

ﮐﻨﯿﺴﻪ ﻭ ﮐﻨﯿﺴﻪ ﺍﯼ ﻏﺮﺏ ﻭ ﯾﺎ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﻩ ﯼ ﺳﻮﻏﺎﺕ ﻭ ﺻﻨﺎﯾﻊ

ﺩﺳﺘﯽ ﺍﻭﺭﺷﻠﯿﻢ ﺍﻧﺪ، ﻣﺼﻨﻮﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺍﺻﻞ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺖ ﻫﯿﭻ

ﮐﺲ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

‏« ﺑﺎ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻍ ﭘﺮﺩﺍﺯﯼ ﻭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺳﺎﺯﯼ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺗﺤﺮﯾﻒ ﺩﺭ

ﺍﺣﺎﺩﯾﺚ ﺳﯿﻒ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯾﻢ، ﺍﺣﺎﺩﯾﺚ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﺘﻮﻥ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺟﺎﯼ ﻭﺳﯿﻌﯽ

ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭﮎ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺭﺍﻩ ﯾﺎﻓﺘﻪ

ﻭ ﻋﻠﻤﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﯾﺚ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺭﯾﺰﻩ ﮐﺎﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﺍﺵ

ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ . ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻓﺼﻞ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﻠﺦ

ﻭ ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻋﻠﻤﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﯿﻒ ﺣﺪﯾﺚ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ

ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﮐﺘﺐ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﮐﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺣﺎﺩﯾﺚ ﻭﯼ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍﻩ

ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﻣﯽ ﺁﻭﺭﯾﻢ ‏» . ‏(ﻣﺮﺗﻀﯽ ﻋﺴﮑﺮﯼ، ۱۵۰ ﺻﺤﺎﺑﻪ ﯼ ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ،

ﺹ ۱۰۰ ‏)

ﻓﻬﺮﺳﺘﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻋﻼﻣﻪ ﻋﺴﮑﺮﯼ ﺩﺭ ﺫﯾﻞ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻧﺪ، ﺑﺮﺍﯼ

ﻧﻘﻞ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻭﺑﻼﮒ، ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻄﻮﻝ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ

ﮐﺜﺮﺕ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﯿﺖ ﻭ ﺟﻠﻮﻩ ﯼ ﻋﺎﻡ ﻭ ﻭﻓﻮﺭ ﺟﻌﻠﯿﺎﺕ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ

ﺍﺳﻼﻣﯽ، ﺗﺎ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯼ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﻧﺎﻡ ﻫﺎﯼ ﮐﻼﻧﯽ ﻣﯽ

ﮐﺎﻫﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻤﺎﻥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻮﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺪﻭﯾﻦ ﻭ ﺗﺒﻠﯿﻎ ﻭ ﺗﺤﮑﯿﻢ

ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﻧﺪ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺷﺪﻩ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺫﮐﺮ ﻧﺎﻡ

ﻣﻮﻟﻒ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﺣﯿﺎﺕ ﻭ ﯾﺎ ﺗﺎﻟﯿﻔﺎﺕ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ

ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻡ ﺗﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻋﺴﮑﺮﯼ ﺩﺳﺖ ﺭﺳﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ

ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺁﯾﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ، ﺷﺮﺡ ﻣﻔﺼﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ

ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ۱۰۰ ﺗﺎ ۱۰۴ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺳﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﯾﺎﻓﺖ: ‏« ﺍﻟﺒﻐﻮﯼ، ﺍﺑﻦ

ﻗﺎﻧﻊ، ﺍﺑﻮ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﺍﻟﺴﮑﻦ، ﺍﺑﻦ ﺷﺎﻫﯿﻦ، ﺍﺑﻦ ﻣﻨﺪﻩ، ﺍﺑﻮﻧﻌﯿﻢ، ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﺮ،

ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻥ ﺑﻦ ﻣﻨﺪﻩ، ﺍﺑﻦ ﻓﺘﺤﻮﻥ، ﺍﺑﻮﻣﻮﺳﯽ، ﺍﺑﻦ ﺍﺛﯿﺮ، ﺍﻟﺬﻫﺒﯽ، ﺍﺑﻦ

ﺣﺠﺮ، ﺍﺑﻮﺯﮐﺮﯾﺎ، ﺍﺑﻮﺍﻟﺸﯿﺦ، ﺣﻤﺰﺓ ﺑﻦ ﯾﻮﺳﻒ، ﺍﺑﻮﻧﻌﯿﻢ، ﺍﺑﻮﺑﮑﺮ ﺧﻄﯿﺐ،

ﺍﺑﻦ ﻋﺴﺎﮐﺮ، ﺍﺑﻦ ﺑﺪﺭﺍﻥ، ﺍﺑﻦ ﺣﺰﻡ، ﺳﻤﻌﺎﻧﯽ، ﻣﻘﺪﺳﯽ، ﺍﺑﻦ ﺍﺛﯿﺮ، ﺭﺍﺯﯼ،

ﺫﻫﺒﯽ، ﺍﺑﻦ ﺣﺠﺮ، ﺍﺑﻦ ﺍﻟﻔﻘﯿﻪ، ﺣﻤﻮﯼ، ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻥ، ﺣﻤﯿﺮﯼ، ﺍﺑﻮﻣﺨﻨﻒ،

ﻧﺼﺮ ﺑﻦ ﻣﺰﺍﺣﻢ، ﺷﯿﺦ ﻣﻔﯿﺪ، ﺍﺑﻦ ﺧﯿﺎﻁ، ﺑﻼﺫﺭﯼ، ﻃﺒﺮﯼ، ﺍﺑﻦ ﺍﺛﯿﺮ، ﺍﺑﻦ

ﮐﺜﯿﺮ، ﺍﺑﻦ ﺧﻠﺪﻭﻥ، ﺳﯿﻮﻃﯽ، ﺍﺑﻦ ﮐﻠﺒﯽ، ﺍﺑﻦ ﺍﻋﺮﺍﺑﯽ، ﺍﻟﻌﺴﮑﺮﯼ،

ﻏﻨﺪﺟﺎﻧﯽ، ﺍﺑﻮﻧﻌﯿﻢ، ﺑﻠﻘﯿﻨﯽ، ﻗﻠﻘﺸﻨﺪﯼ، ﺍﺻﺒﻬﺎﻧﯽ، ﺍﺑﻦ ﺑﺪﺭﻭﻥ، ﺍﺑﻦ

ﻣﻨﻈﻮﺭ، ﺯﺑﯿﺪﯼ، ﺗﺮﻣﺬﯼ، ﺍﻟﻨﺠﯿﺮﻣﯽ، ﺍﺑﻦ ﺣﺠﺮ، ﻣﺘﻘﯽ ﻫﻨﺪﯼ، ﻋﻘﯿﻠﯽ،

ﺍﺑﻦ ﺟﻮﺯﯼ ﻭ ﺳﯿﻮﻃﯽ .

ﺍﯾﻦ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻧﺎﻡ ﻫﺎﯼ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻭ ﺍﺩﺏ

ﺍﺳﻼﻣﯽ، ﺗﺎ ﻗﺮﻥ ﺩﻫﻢ ﻫﺠﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻋﺴﮑﺮﯼ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ

ﻣﺘﺎﺑﻌﯿﻦ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﯿﻦ ﯾﻬﻮﺩ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ . ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ،

ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺯﺑﺎﻧﯽ، ﺩﺍﺭﻗﻄﻨﯽ، ﺍﺑﻮﺑﮑﺮ

ﺧﻄﯿﺐ، ﺍﺑﻦ ﻣﺎﮐﻮﻻ، ﺭﺷﺎﻃﯽ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺍﻟﺪﺑﺎﻍ ﺭﺍ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺫﻫﻦ ﺳﯿﻒ

ﯾﻬﻮﺩﯼ ﻣﯽ ﺷﻤﺎﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻓﺰﻭﺩﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﯼ ‏« ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ

ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﻟﻔﯿﻦ ﻣﺘﻘﺪﻡ ﻭ ﻣﺘﺎﺧﺮ ﻭ ﻣﺴﺘﺸﺮﻗﯿﻦ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ

ﻏﺮﺑﯽ‏» ﺩﻓﺘﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺠﻌﻮﻻﺕ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﺩ ﮐﻪ ﻣﺎ

ﺭﺍ ﻣﻮﻇﻒ ﻭ ﻣﺠﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﺳﻢ ﺗﻌﺼﺐ ﻭ ﺗﻠﻘﯿﻦ ﺑﺸﻮﯾﯿﻢ،

ﺑﻪ ﻧﻮ ﺍﻧﺪﯾﺸﯽ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﮔﺮﺍﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ، ﭘﺮﻫﯿﺰ ﺍﺯ ﻣﮑﺎﺷﻔﺎﺕ ﻣﻬﻤﻞ ﺍﯾﻦ

ﻣﮑﺘﻮﺑﺎﺕ ﻭ ﺗﻮﺳﻞ ﻣﻄﻠﻖ ﻭ ﻣﺤﺾ ﻭ ﻣﻨﻔﺮﺩ ﺑﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻭ ﻣﺘﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦ

ﺳﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﯾﻦ ﺍﻟﻬﯽ، ﯾﻌﻨﯽ ﻗﺮﺁﻥ ﻋﺎﻟﯽ ﺑﯿﺎﻥ ﺭﻭﯼ ﺁﻭﺭﯾﻢ .

ﺍﯾﻨﮏ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻋﺴﮑﺮﯼ ﻧﯿﺰ ﻧﻮﺍﻗﺺ

ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻋﺮﺿﻪ ﻭ ﺍﺭﺍﺋﻪ

ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺩﺭ ﺁﻟﻮﺩﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ

ﺧﻮﻥ ﺭﯾﺰﯼ ﭼﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻧﻪ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﮏ ﻭ

ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﻭﯾﺮﻭﺱ ﺩﺭﻭﻍ ﺳﺎﺯﯼ ﯾﻬﻮﺩﯾﺎﻥ، ﮐﺎﻓﺮ ﮐﺸﯽ ﻋﺎﻡ ﺭﺍ، ﺩﺭ

ﺯﻣﺮﻩ ﯼ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﺍﺕ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﻣﯽ ﺍﻧﮕﺎﺭﯾﻢ ﻭ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻫﺎﯼ

ﻗﺮﺁﻥ، ﮔﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺍﺵ، ﺩﻣﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﺎﻡ ﺩﻋﻮﺕ ﺭﺍ،

ﺑﯽ ﺿﺮﺑﻪ ﯼ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ

ﻧﻮﯾﺴﻨﺪ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻓﺎﺕ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺭﻓﯿﻊ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻓﺘﻮﺣﺎﺕ ﺍﺳﻼﻣﯽ

ﻧﯿﺰ، ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺟﺰ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺗﯿﻐﻪ ﯼ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻧﺸﺪﻩ

ﺍﺳﺖ!!!

ﮐﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﺟﺴﻮﺭﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻣﻮﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﻗﺮﺁﻧﯽ، ﺩﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﺎ، ﺗﺎ

ﺁﻥ ﺟﺎ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﯽ، ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﻭ ﺑﺎ

ﺭﺑﺤﯽ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﺑﺮ ﻧﺮﺥ ﯾﻬﻮﺩﯾﺎﻥ، ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﺭﺑﺎ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ، ﺩﺭ ﻋﯿﻦ

ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺷﻌﺮ ﮔﻮﯾﯽ ﻭ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﭘﯿﺮﻭﯼ ﺍﺯ ﺭﺳﻢ

ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻤﺎﺭﺩ، ﻟﺠﻮﺟﺎﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﺩﺭ ﻣﯽ

ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻟﻬﯽ ﮐﻪ ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻣﻌﯿﻦ،

ﭘﯿﺮﻭﺍﻥ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﯿﻞ ﺭﺍ ﻣﺸﺮﮎ ﻭ ﻧﺠﺲ ﺑﺸﻤﺎﺭﯾﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺟﺰﯾﻪ

ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﯾﻬﻮﺩﯼ ﻭ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﯼ

ﺍﺳﻼﻣﯽ ﮐﺮﺳﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ، ﺑﻞ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺯﺭﺩﺷﺘﯽ ﺑﺮ ﭼﻨﺪ

ﻫﺰﺍﺭ ﮔﺒﺮ ﺩﯾﮕﺮ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺵ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺑﺎ ‏« ﺗﺮﺍﺏ ‏» ﯾﻬﻮﺩﯾﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ

ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﯾﻦ ﻭ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﺷﺎﻥ ﻗﻼﺑﯽ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﺎ

ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﮐﻬﻦ ﭘﯿﺮﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﻣﺴﻨﺪ

ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﮐﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ

ﺳﯿﺎﻩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﺒﻠﯿﻐﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﮐﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﻓﺮﺻﺖ

ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﺮﯾﺒﻮﻥ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﻭ ﺭﺳﻤﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ

ﻧﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺗﺒﻌﯿﺖ ﺍﺯ

ﻓﺮﺍﻣﯿﻦ ﻗﺮﺁﻥ، ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻓﻀﺎﯼ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﯿﮏ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮐﻨﯿﻢ، ﺁﻥ

ﮔﺎﻩ ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺍﺯﺍﯼ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﺎﺑﻊ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﻭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﯿﻞ، ﺩﺭ

ﻣﺠﻠﺲ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﯾﮏ ﮐﺮﺳﯽ ﻭ ﺗﺮﯾﺒﻮﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﺪ، ﭘﺲ ﺑﺮﺍﯼ

ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﻫﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺳﺎﮐﻦ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺩﺭ

ﺍﯾﻦ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﻗﻼﺑﯽ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﯾﯽ، ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ

ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﭼﻨﺪ ﮐﺮﺳﯽ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻧﯽ ﻣﻘﺮﺭ ﺍﺳﺖ؟!!! ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ

ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﻮﻇﻒ

ﺷﻤﺮﺩﻩ، ﭘﺲ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﺪ ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻮﮐﺪ ﻭ

ﻣﻬﻢ ﻗﺮﺁﻧﯽ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﻭ ﺳﺮ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺯﻧﯿﺪ، ﺍﮔﺮ ﺭﯾﮕﯽ ﺑﻪ ﮐﻔﺶ

ﻧﺪﺍﺭﯾﺪ، ﭼﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﺣﺎﻝ ﯾﻬﻮﺩﯾﺎﻥ ﻭ ﮔﺒﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﻧﻤﯽ ﺑﺮﯾﺪ،

ﻭﺍﺟﺐ ﻣﯽ ﺷﻤﺎﺭﯾﺪ ﻭ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻗﺮﺁﻧﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﺪ؟!!! ‏( ﺍﺩﺍﻣﻪ

ﺩﺍﺭﺩ ‏)

+

سجده برتابوت کورش

وای برما سجده برتابوت کورش میکنیم

بعداز آنهم ادعای فضل و دانش  و میکنیم

راه حق دیدیم ودر بیراه باطل مانده ایم

قرنها بگذشت و ما هنوز جاهل مانده ایم

درسخن ما اولین در هرچه نیکی بوده ایم

ما گره  ازکارعالم ابتدا   بگشوده ایم

از ازل هم از هنر جز ماکسی بویی نداشت

هیچکس مانند  ما آیین نیکویی نداشت

درمیان نسل آدم ما نژاد  برتریم

در ضریب هوش و دانش,مازعالم سرتریم

دین ماهم گرچه با  اجبار  و زور  تحمیل شد

گرچه  آمد از حجاز   اما به ماتحویل شد

مهد تاریخ و هنر دامان ایران بوده است

این تمدن پیش از اسلام بس درخشان بوده است

ما کجا و تازیان وحشی و جاهل  کجا

ما  کجا سوسمارخوران جانی و قاتل کجا

من ندانم این حماقت تا کجا همراه ماست

هرچه داریم  ادعا تاریخ  سد راه  ماست

خاک ایران خود گواه  پوچی تاریخ ماست

هرچه  گوییم حرف مفت و جعل و کذب ادعاست

ملتی هستیم از خود راضی و پر ادعا

همچوشاهی کو بود درخواب شیرین گدا

سرزمین اریایی ازتمدن  خالی است

این تمدن  در حقیقت جعلی و پوشالی است

دست ناپاک یهودی فتنه برپا کرده است

افتخاری را به ایران جعلی اعطا کرده است

ازدل تاریخ ما یکباره کورش زنده شد

ناگهان  تاریخ  ما از نام   او    آکنده شد

بعد   از آنهم  کورش جلاد   ذوالقرنین  شد

مو  به مو  امر یهود  اجرا  و  نصب العین شد

شد سفارش  شاهنامه   تا  خلأها  پر کند

تا که هر چرندخواری سر  در آن  آخور کند

اسب چوبین تمدن درپاسارگاد نعل شد

استروناخ یهودی مجری این جعل شد 

هیچکس هم معترض براین خیانتها نشد

ملتزم کس بر حراست از امانتها  نشد

پیکر تاریخ  راباجعل  بنیان   کرده  اند

بر فریب   مردمان  سعی  فراوان    کرده اند

هان تو ای جاهل که کورش راپرستش میکنی

مزدک   و   زرتشت   و   مانی   راستایش میکنی

شأن تو این است و از این بیش نیست

هیچکس را دشمنی درنده تر از خویش نیست

هردلی کو   روشن  از نور حقیقت   میشود

تا  ابد   پابند    آیین  طریقت    میشود

هرگز او   راخوفی از گردونه  صدرنگ  نیست

در دلش  هرگزمیان نفس و ایمان جنگ نیست

ظلمت شب

گفت به تاریک شب نورشرربار روز

چون ندهی جزظلام ظالمی و کینه توز 

درتو زمین و زمان مرده دل و خامش است

درعجبم از چه خلق باتو در آرامش است

ظلمت شب خنده کرد خنده پررمز و راز

گفت که دارد جواب حرف و حدیث دراز

برتن من گر کشید رخت سیه کردگار

درعوض این حجاب داده بمن اعتبار

تاکه زمین روشن است درد و غم و رنجش است

بعد غم و التهاب موقع ارامش است

دردل تاریک شب مستی و نور خداست

ارزش شب را شناخت هرکه به شب اشناست

علف هرز

مست شدم ازقدح پرشکرجام تو

ساده به دل بند زدم بی خبر از دام تو

رسم اسیری زسرم بانظرت یاد رفت

هرچه بناکرده بدم با نظری باد رفت

غربت دستان مرا دست عزیزی گرفت

خفته دل بی خبرم پاشده خیزی گرفت

نوبت خوشبختی دل قدرهمان لحظه بود

نو گل باغ هوسم یک علف هرزه بود

باز زدم بر دل خود باغم افزون نهیب

دست بکش از طلبت یار نباشد نصیب

در نظرم هرعلفی چون گل الاله بود

دل به نگاهی گذرا سخت و گران واله بود

هرعلفی بلبل مستی به جنون میکشد

عشق جنون را زتب سینه برون میکشد

عشق نگاری به دل چون من اگر پا نهاد

غرق شود ناشی اگر پای به دریا نهاد