رانده بی خانه

من دیوانه کجا عالم فرزانه کجا

محرم خانه کجا رانده بی خانه کجا

من بریده نفسم کی به تعالی برسم

من آزرده زخود کی به کمالی برسم

باخودم صاف نیم خالص و شفاف نیم

ناشناسم بخودم نیک ندانم که کیم

از خود ازرده منم یائس و افسرده منم

انکه از دست خودش زخم و زیان خورده منم

من منم ضعف منم خانه بی سقف منم

همچو هر بی خردی جاهل و پر حرف منم

از زمین رانده شدم خسته و درمانده شدم

وانشد چونکه دری از طلب اکنده شدم

باخدا یار شدم عاقل و بیدار شدم

من دون از کرمش لایق بسیار شدم

خود شدم عبرت خود پاشدم از همت خود 

گرچه پر وسوسه ام راضیم از قسمت خود

ازخدا میطلبم نور بتابد به شبم 

رام و ارام کند سینه پر سوز و تبم