باتودارم گفتگو مادرپاک وطن
این زبان بی اختیارازغمت گوید سخن
درشرار سینه ات میتوان صد آه دید
میتوان درخاک تو افعی و روباه دید
اززبانت میشود شکوه ازیاران شنید
سینه ات رابانفاق خنجر انان درید
میتوان درچشم تو شکوه را باور نمود
بافرود اشک تو شکوه از داور نمود
این زمین پرگهر امتحانها دیده است
درهوایش بی امان صدبلا باریده است
باحضورناکسان این زمین راحت ندید
درتمام سالیان جزغم و غارت ندید
هرکه سردمدار شد خنجرش اغشته بود
هرکه دم زد از خدا مخلصان را کشته بود
دردل این خاک پاک بی گناهان خفته اند
غالبا بیچارگان حرفی ازحق گفته اند
مهدتاریخ وهنر جای هر بیگانه شد
سرزمین مادری عاقبت ویرانه شد
مادرپاک وطن دارد از مردم سؤال
ازچه رو اینگونه پست خورده برهم اعتدال