دروغهای باستان پرستان

باستان پرستان درموردتاریخ ایران باستان دروغی نمانده که نگفته باشند ،انان در یاوه سرایی و دروغ پردازی تا بدانجا پیش رفته اند که بسیاری از ادعاهایشان بیشتر به طنز شبیه است و بی تردید کسانی که اینگونه چرندیات رانقل میکنندبرای مخاطبانشان شعوری قائل نیستند. اخر چگونه میشود کسی راکه همه شواهد وقرائن  برخوی وحشیگیری و جنگ افروزی و هوسرانی او دلالت دارد با دروغ وجعل به قهرمانی ملی بدل ساخت .شایدبتوان بااین شیوه های متقلبانه عوام را برای مدتی فریب داد ،اما تاریخ باهمه ابهاماتی که دارد انقدرها هم بی دروپیکر نیست که بتوان به سادگی از دیوی فرشته ساخت و به فراخور خلاقیت  درخلق وقایع خیالی مسیر تاریخ را به هر سویی کشاند و انرا نیز اثبات نمود. قطعا خیالپردازی حدو مرزی ندارد و هرکسی میتواند در خیال خود ماجراهایی را خلق کند و انرا کارگردانی نماید اما اینکه بتواند خیالپردازیهای خود را بجای وقایع تاریخی قالب کند داستان دیگری است. اینان با دست گذاشتن روی نقاط ضعف ملت ازانها برای القاء دروغهایشان سوءاستفاده کرده و ملت را با جعلیات ودروغهای دلچسب به بازی میگیرند. طبیعی است که توده مردم نیز ازداشتن شخصیتهاواسطوره هایی در تاریخ پیشینیان خودکه به انها افتخار کنندبدشان نمیایدحتی اگر قهرمانی خیالی

 با شدانان بخود اندکی زحمت تحقیق و تأمل در راستی سنجی و تشخیص اصالت ان  نمیدهندو ادعاهایی راکه به دلخواهشان است چشم بسته میپذیرند ،اما یک محقق متعهد رانمیتوان به این راحتی فریب داد .جالب اینکه ادعاهای این جماعت انقدر ابکی و مسخره است که تشخیص جعلی ودروغ بودن انها نیاز به داشتن تخصص و هوش و بررسی های کارشناسانه ندارد و هرانسان اراسته از تعصب با اندکی تامل به بی ارزش بودن انها پی خواهد برد