لجنزار کهن

دردل تاریخ ما گم گشته ایم 

چون زحداعتدال بگذشته ایم

ادعا   داریم   نژاد   برتریم 

مدعی هستیم زعالم سرتریم

سنگ کورش را به سینه میزنیم

بردل خود تاری از  کین می تنیم

چشمها را برحقایق   بسته ایم 

پای درس دشمنان بنشسته ایم

هرچه میگویند باور میکنیم 

هرکلاهی میدهند سر میکنیم

مابزرگی را به پستی دیده ایم 

چاره را  کورش پرستی دیده ایم

در لجنزار کهن   سر  میکنیم

خویش را  وقت لزوم خر میکنیم

حق چو اید گوشمان کر میشود

چشممان مشغول منکر  میشود

مدرک وتوجیهمان فحاشی است

راه استدلالمان  اوباشی است 

دشمن ما ال  پیغمبر نبود 

دینمان از دین او برتر نبود

هرچه ما داریم از ان اندیشه است

 هستی ما پیش از ان بی  ریشه است 

دین اسلام  منشاء صد خیر  شد 

این شکوه  هدیه به ما از غیر  شد 

ماولی  قدر ناشناسی  میکنیم 

جای   احسان  ناسپاسی  میکنیم 

ما به ان همسایگان  بد کرده ایم 

 بی حیایی  را زحد  رد کرده ایم 

 زشتی گفتار مان  شرم اور است

 حق میان  ما  و انان   داور  است  

خویش را ما از چه برتر دیده ایم 

بر  کدامین  شاهکار بالیده ایم 

ما  چه فضلی پیش از اسلام  داشتیم

 یا   زخود نامی نکو   بگذاشتیم  

اندکی  چشمان خود    را  وا کنیم

 اندکی    انصاف    را   معنا   کنیم

  ما مسلمانیم    واین   ایین   ماست 

 معرفت  چشم حقیقت  بین ماست