وطن

دگرنمانده  ازوطن  بجزصدای  ناله  اش 

از ان  دیارپرگهر   نمانده   جز  نخاله  اش

حرامیان  تکیه  زده  به  کرسی ریاستش

چگونه  دزد  میکند زدشمنان  حراستش

غبار  غم  نشسته  است  به چهره تمام ما

نشانه از هراس وبیم نشسته در کلام ما 

به تیغ  تیز میدهند جواب هر سؤال تو 

زبان به شکوه  واکنی مساوی  زوال تو

بجرم  عشق وابتسام  جزای مرگ میدهند

بهاروعطر  رازقی  برده  تگرگ   میدهند

برای بستن دهان صدا بهانه   میکنند

گلایه  را حصار در حریم  خانه  میکنند

بدستشان  چماق  دین  حضورشان  بنام دین

به  قیمت دوامشان  شکسته احترام دین

شکسته احترام  دین